Bij het levenseinde van een naaste ervaren we de nood om losse eindjes nog te benoemen en verbindingen te herstellen. 

Ik loop in deze periode samen met jullie mee om ondersteuning te bieden aan het gezin of aan elke persoon apart. Vanuit neutraliteit en sereniteit. 

We gaan op zoek naar een nieuwe verbinding. Soms door gesprek, soms door andere vormen van nabijheid. Als woorden teveel of te pijnlijk geworden zijn, zijn er nog andere manieren om in sereniteit en verbondenheid bij elkaar te zijn.

Zelf loop ik op dit moment naast mijn echtgenoot in de laatste fase van zijn leven. Het leven is nooit zo echt geweest dan nu. We zijn steeds opnieuw op zoek naar authenticiteit. Elk gesprek, elk gebaar is belangrijk en betekenisvol. We beleven beide emoties die ons heel sterk grijpen. Die emoties een plaats geven en aan elkaar benoemen zonder dat de andere ervan schrikt. Het is steeds zoeken. Maar ik ben in enkele maanden tijd gegroeid op een manier die ik mij vroeger niet kon voorstellen. Dichter bij mezelf, zoveel meer thuis. Er komt een gevoel van gelijkwaardigheid die ons beide in het hart raakt.