Van overleven naar voelend leven
De weg die we bewandelen vertrekt vanuit wat aanwezig is. Je rouwende lichaam, je emoties en vragen…
Als woorden je teveel geworden zijn, werken we in stilte. In de rust die je ervaart krijg je een andere kijk op je leven, met meer liefde voor jezelf. Het bewuster worden van jezelf, van je noden en je grenzen, helpt je keuzes te maken. Dat is niet zo gemakkelijk maar het brengt wel andere perspectieven in je leven.
Zo komt er meer draagkracht en je herwint een natuurlijk evenwicht.
Hoe ik het ervaarde onderweg
In 2007 stapte ik naar Compostella met een zorgvuldig ingepakte rugzak.
Al snel werd duidelijk dat mijn schouders het gewicht van mijn rugzak niet aankonden.
Een paar dagen later besloot ik er een paar dingen uit te halen, in totaal één kilo. De rest leek mij levensnoodzakelijk en daar moest ik mee verder. Het werd een oefening. De orde waarmee ik mijn spullen inpakte, de manier waarop ik mijn rugzak vastmaakte aan mijn rug en schouders, mijn manier van stappen en mijn ingesteldheid over wat ik nodig had of niet … door die balans dagelijks te bewaken kon ik mijn tocht verder stappen.
Ik had mijn draaglast leren herschikken en dat gaf mij meer kracht. Meer draagkracht.
En voor jou?
Uitputting, ontstekingen, ziekte, … zijn vaak boodschappen van het lichaam om ons erop te wijzen dat we niet op de juiste manier in het leven staan of ballast meedragen die veel energie opgebruikt.
Emoties en overtuigingen zetten zich vast en verstoren het natuurlijk evenwicht binnen in ons lichaam en geest.
Opnieuw contact maken met ons lichaam betekent ruimte geven aan deze emoties en overtuigingen en bewust worden hoe die onbewust ons handelen beïnvloeden. Zo leren we meer leven vanuit onze innerlijke bron, en niet vanuit vastgeroeste overtuigingen of emoties. Dat brengt meer sereniteit en draagkracht.
We evolueren van overleven naar voelend leven ondanks de lichaamsklachten.